Jan Lapis, syn Antoniego Lapisa i Pelagii z domu Kleibor, urodził się 29 stycznia 1898r. w Kłecku, jako jedno z 8-orga ich dzieci. Swoją edkuajcę rozpoczął w Kłecki, zakończył najprawdopodobniej na szkole średniej zdając maturę. Pierwszą wojnę światową przeżył służąc w armii pruskiej. W dniu 28 grudnia 1918 roku uczestniczył w zebraniu założycielskim Kompanii Kłeckowskiej Powstania Wielkopolskiego.
31 stycznia 1919 roku zostaje ranny podczas walk pod Nową wsią. Od lutego do kwietnia 1919 roku pełni nadzór nad funkcjonowaniem przejętej od Niemców poczty w Kłecku. Brał również udział wojnie z bolszewikami w 1920 r., za który to udział został odznaczony.
Jako prezes Towarzystwa Powstańców i Wojaków w Kłecku został wybrany także prezesem komitetu budowy pomnika poległym kłecczanom w Powstaniu Wielkopolskim, którego poświęcenie nastąpiło 15 sierpnia 1925 roku.
Z dniem 1 lipca 1925 roku uzyskał stopień podporucznika w korpusie oficerów piechoty nadany przez Ministra Spraw Wojskowych. W okresie międzywojennym aktywny uczestnik życia Kłecka. Już jako urzędnik bankowy 24 lutego 1930 roku zawiera związek małżeński z Władysławą Perlicką i z tego związku rodzi się czwórka ich dzieci: dwie dziewczynki zmarłe w wieku niemowlęcym oraz Zbigniew i Izabela w 1935r. W latach 1929 – 1939 pracuje na stanowisku kierownika Banku Ludowego w Kłecku. Po śmierci ojca mistrza piekarskiego wspólnie z bratem Bolesławem prowadzi rodzinną piekarnię. Pod koniec lat trzydziestych aktywny członek Straży Pożarnej w Kłecku. następnie członek zarządu, a w końcu jej prezes.
Wraz z nastaniem września 1939 roku, na dzień 4 września zwołano z inicjatywy por. rez. Jana Lapisa i kilku radnych miejskich wiec na rynku. Przemówienie wygłosił Jan Lapis nawołując ludność Kłecka i uchodźców do zachowania spokoju i wstępowania do Straży Porządkowej. Zapisy do Straży rozpoczęto natychmiast po rozwiązaniu wiecu. Ukonstytuowała się też komenda w/w Straży. Komendantem jednogłośnie okrzyknięto Lapisa. Należy zaznaczyć, że członkowie Straży Pożarnej stanowili trzon Straży Porządkowej. W dniach 8 i 9 września 1939 roku Jan Lapis dowodził Obroną Cywilną Kłecka, za którą to Obronę Kłecko otrzymało w 1968 r. Order Krzyża Grunwaldu III Klasy i zostało wpisane w poczet Miast Męczeńskich, Miast Pokoju. Po wkroczeniu wojsk niemieckich unika rozstrzelania, ukrywając się kilka tygodni i po zakończeniu działań wojennych na terenie Powiatu Gnieźnieńskiego powraca do swego domu. Natychmiast zastosowano wobec niego areszt domowy. Aresztowano go 15 października 1939 r. i doprowadzono do magistratu, skąd po wykonaniu zdjęć wywieziono do więzienia w Wągrowcu. W ciągu dwóch tygodni, za zgodą władz więziennych żona aresztowanego dwukrotnie uzyskała zgodę na widzenie i rozmowę z mężem. Za trzecim razem , poinformowano ją o wywiezieniu męża do Niemiec.
Według innej informacji dowódcę Obrony Kłecka wywieziono w dużej grupie więźniów z Wągrowca w dniu 11 listopada, po czym ślad po nim zaginął. Nieznane do końca są jego losy. Przyjmuje się, że Jan Lapis został zamordowany w Lasach Durowskich pod Wągrowcem w dniu 11 listopada 1939 roku.
Historia obrony Kłecka
Świadkowie cywilnej obrony Kłecka
Rekonstrukcja obrony Kłecka
