Kościół Ewangelicki, ob. rzym. – kat. par. p.w. NMP Królowej Polski wpisany jest do rejestru zabytków nr rej. 2600/A z 10.07.1996 r. Kościół wzniesiony został w 1909 r. przez niemieckich kolonistów, otoczony był cmentarzem przykościelnym. Opuszczony po wojnie niszczał do 1957 r., do czasu przekazania na ośrodek duszpasterski, a od 1968 r., funkcjonuje jako kościół parafialny, rzymskokatolicki. Budynek jest murowany z cegły, na podmurówce z kamienia ciosanego, otynkowany, a naroża ścian i skarpy są ceglane. Nakryty jest wysokimi dachami. Dach główny jest dwuspadowy, niesymetryczny, o połaci północnej załamanej nad aneksem, ujętym od wschodu i zachodu katarowymi ściankami szczytów. Nieco niższy, trójspadowy dach prezbiterium spływa do narożnego, dwuspadowego dachu zakrystii. Dach czterokondygnacyjnej wieży dwuspadowy, osłonięty jest katarowymi szczycikami, zwieńczony drewnianą sygnaturką z dzwonowatym hełmem ze szpicem i krzyżem. W 1978 r., przełożono dach na budynku, w latach 1981 -1985 r. wykonano remont kapitalny kościoła.
« Wróć
